Sporen van Oorlog

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was het landschap langs de frontlijn omgevormd tot een grote woestenij. Na de oorlog kwam de bevolking terug en wachtte hen de enorme uitdaging om de regio opnieuw op te bouwen en bewoonbaar te maken. In die periode werden de sporen van de oorlog weggeveegd, of werden ze een deel van het archeologische bodemarchief. Overal in de Westhoek sluimeren in de bodem, nauwelijks dertig centimeter diep en onzichtbaar voor het blote oog, de archeologische resten van de oorlog.

De tentoonstelling toont voor het eerst de resultaten van meer dan 150 opgravingen die het afgelopen decennium in de frontregio plaatsvonden. Talrijke spectaculaire bodemvondsten komen aan bod. Ze werden aangetroffen op de slagvelden aan het IJzerfront en de Ieperboog, en in militaire kampen en hospitalen achter het front. Objecten uit de loopgraven tonen het dagelijkse leven aan het front. Vondsten die naar personen verwijzen, vertellen het verhaal van hun leven en dood. De absolute blikvangers van deze tentoonstelling zijn paardenskeletten, een Britse en Duitse originele loopgraaf, een ondergrondse tunnel en de persoonlijke objecten van zes Duitse gesneuvelden die in een onlangs ontdekt massagraf werden begraven.

Vandaag zijn de laatste menselijke getuigen van de oorlog verdwenen; wat ons nog rest is het landschap. Hoewel de oppervlaktesporen in de naoorlogse jaren werden uitgewist en de frontlinies van toen niet langer zijn af te lezen in het landschap, zijn er nog heel wat sporen van de oorlog bewaard. Met geavanceerde technieken uit de digitale gereedschapskist van archeologen worden deze lagen zichtbaar gemaakt. Als bezoeker kan je dit ontdekken met een waaier aan interactieve presentaties.

Bij deze tentoonstelling hoort een gelijknamige publicatie.